اين منم در آينه  يا تويي برابرم؟

                         اي ضمير مشترك اي خود فراترم

سالها دويده ام از پي خودم ولي

                          تا به خود رسيده ام ديده ام كه ديگرم

در من اين غريبه كيست؟باورم نمي شود

                                خوب مي شناسمت در خودم كه بنگرم

در به در به هر طرف بي نشاته و بي هدف

                                               گم شده چو كودكي در هواي مادرم

اين تويي خود تويي  در پس نقاب من

                                          اي مسيح مهربان زير نام قيصرم

از هزار آينه تو به تو گذشته ام 

                              مي روم كه خويش را با خود بياورم

به خود چه كرده ام؟من چگونه گم شده ام؟

                  باز مي رسم به خود  از خود كه بگذرم

شادروان قصر امین پور

( نگارش شده توسط سهراب)

تیز دوم، تیز دوم تا به سواران برسم ـ نیست شوم نیست شوم تا بر جانان برسم.

خوش شده ام خوش شده ام پاره ی آتش شده ام ـ خانه بسوزم بروم تا به بیابان برسم.

خاک شوم خاک شوم تا زتو سر سبز شوم ـ آب شوم سجده کنان تا به گلستان برسم.

عالم این خاک و هوا گوهر کفر است و فنا ـ در دل کفر آمده ام تا که به ایمان برسم.

رحمت حق آب بود جز که به پستی نرود ـ خاکی و مرحوم شوم تا بر رحمان برسم.

هیچ طبیبی ندهد بی مرضی حب و دوا ـ من همگی درد شوم تا که به درمان برسم.