همه میگن  که تو  رفتی،

            همه میگن که تو نیستی

                  همه میگن که دوباره دل تنگمو شکستی

                                                                            دورغه!!

چه جوری دلت میومد

              منو اینجوری ببینی

                             با ستاره ها چه نزدیک

                                         منو تو دوری ببینی

                                                 همه گفتن که تو رفتی

                                                              ولی گفتم که دروغه

                                                             همه میگن که عجیبه

                                                         اگه منتظر بمونم

                                     همه حرفهاشون دروغه

                                 تا ابد اینجا میمونم

               بی تو و اسمت عزیزم

اینجا خیلی سوت و کوره

                ولی خب عیبی نداره

                                 دل من خیلی صبوره

                                                             صبوره!!!

جونم به نگاش جون گرفته بود یه روز که نمیدیدمش مثل قناری تو قفس پر پر میزدم

خودمو میزدم به در و دیوار، صدام جون گرفته بود ترانه هام یه خونی توش دویده بود

هر روز که پیش میرفت دلم بیشتر فرمون میداد که باید یه کاری بکنم رفتم که کار رو

یک سره کنم و باهاش یه قرار بزارم  واسه ی همه ی عمر

همه میگن که تو نیستی

              همه میگن که تو مردی

                            همه میگن که تنت رو

                                      به فرشته ها سپردی

                                                       دروغه  دروغه دورغه!!!

نگارش شده توسط سحر

هر شب ميان خاطره ما را فدايي مي كني 

هرگز نمي گويم ولي بر ما خدايي ميكني

تصوير بغض كهنه ام هر باره سو سو مي زند

اي هستي ام چشمان تو ما را هوايي ميكني

هر دم ميان ارزو در چشم تو گم مي شوم

با هر نفس در خلوتت قصد جدايي مي كني

در اين بهار كاغذي ساز چليپا مي زني

وه صاف و ساده با دلم زور ازمايي مي كني

در خلوت شور و شرم ظلمت به اوجش مي رسد

تا كي بهار مطلقم محشر نمايي مي كني؟

در اين شبستان غزل هي شسته رفته مي دوي

چون روز ديگر مي رسد هي بي وفايي مي كني

تا من به خود ايم زغم در دفترم تا خورده ای

با اين خطوط پير من لا لا لايي مي كني

من راضي ام با اين خزان اي هر نفس روياي من

از ماتمم غافل نشو وقتي دعايي مي كني

شعر :مجيد كرمي

نگارش شده توسط سهراب

جسمم همه اشك گشت و چشمم بگريست،درعشق تو بي جسم همي بايد زيست

ازمن اثري نمانداين عشق ز چيست؟عاشق نتواندكه دمي بي غم زيست

چون من همه معشوق شـدم عاشق كيست؟ ،بي يـار و ديـار اگر بود خودغــم نيست

ديروز كه چشـم تو بمن در نگريست ،خوش آنكه بيك كرشمه جـان كرد نثـار

خـلقـي به هـزار ديـده بر من بگـريست ، هجـران و  وصـال را نـدانست كـه چـيـسـت؟

هـر روز هـزار بار  در عشق تـوام ، گـر مـرده بـودم بر آمـده سالي بـيـسـت

مي بـايـد مـرد بـاز مي بـايـد زيـسـت ، چـه پـنـداري كـه گـورم از عشـق تهـيست

گر دست بخاك بر نهي كين جا كيست ، آواز آيد كه حال معشوقم چيست؟

ابو سعيد ابوالخير

نگارش شده توسط سهراب

اين منم در آينه  يا تويي برابرم؟

                         اي ضمير مشترك اي خود فراترم

سالها دويده ام از پي خودم ولي

                          تا به خود رسيده ام ديده ام كه ديگرم

در من اين غريبه كيست؟باورم نمي شود

                                خوب مي شناسمت در خودم كه بنگرم

در به در به هر طرف بي نشاته و بي هدف

                                               گم شده چو كودكي در هواي مادرم

اين تويي خود تويي  در پس نقاب من

                                          اي مسيح مهربان زير نام قيصرم

از هزار آينه تو به تو گذشته ام 

                              مي روم كه خويش را با خود بياورم

به خود چه كرده ام؟من چگونه گم شده ام؟

                  باز مي رسم به خود  از خود كه بگذرم

شادروان قصر امین پور

( نگارش شده توسط سهراب)

تیز دوم، تیز دوم تا به سواران برسم ـ نیست شوم نیست شوم تا بر جانان برسم.

خوش شده ام خوش شده ام پاره ی آتش شده ام ـ خانه بسوزم بروم تا به بیابان برسم.

خاک شوم خاک شوم تا زتو سر سبز شوم ـ آب شوم سجده کنان تا به گلستان برسم.

عالم این خاک و هوا گوهر کفر است و فنا ـ در دل کفر آمده ام تا که به ایمان برسم.

رحمت حق آب بود جز که به پستی نرود ـ خاکی و مرحوم شوم تا بر رحمان برسم.

هیچ طبیبی ندهد بی مرضی حب و دوا ـ من همگی درد شوم تا که به درمان برسم.